Over mij
Foto's Jonas Lampens
Ik ben Roel, expert in begraafplaatsen, rouwcultuur en publieke ruimte. Mijn werk is geworteld in ervaring, maar ook in het leven zelf – in wat verlies, afscheid en verbinding voor mij persoonlijk zijn gaan betekenen.
Toen ik vijftien was, verloor ik mijn mama. In 2000 verwelkomden mijn partner en ik een dochter die stil ter wereld kwam. En enkele jaren later nam een dierbare vriend, als een broer voor mij, afscheid van het leven.
Die ervaringen hebben me gevormd en uiteindelijk richting gegeven. Ze maakten mij niet alleen een professional, maar ook een lotgenoot. Ze leerden me luisteren, zoeken en meebewegen met wat er op zo'n kwetsbaar moment echt toe doet.
Ik volgde een opleiding tot begrafenisondernemer en richtte Gemoedsrust op – een uitvaartonderneming waarin thuisopbaring en persoonlijke rituelen centraal stonden. Omdat afscheid ook zacht, nabij en eigen mag zijn.
Vandaag werk ik als expert begraafplaatsen waar ik mee vormgeef aan een vooruitstrevend beleid rond afscheid en herdenking. Daarnaast deel ik mijn expertise via lezingen, opleidingen en adviestrajecten. Ik geef les aan begraafplaatsmedewerkers, begeleid vormingsdagen voor lokale besturen en ondersteun ontwerpers bij het creëren van betekenisvolle begraafplaatsen.
Ik bied ook teambuildings aan in de vorm van rondleidingen op begraafplaatsen. Tijdens die wandelingen ontstaan gesprekken die elders geen ruimte krijgen. Collega's leren elkaar op een andere manier kennen, vinden herkenning in elkaars verhaal en bouwen aan meer begrip en verbinding binnen hun team.
Wat mij drijft? De overtuiging dat we rouw en verlies niet hoeven te verstoppen. Dat begraafplaatsen niet alleen over het einde gaan, maar ook over wat blijft. En dat we – als we goed kijken en luisteren – plekken kunnen maken waar iedereen zich een beetje meer mens mag voelen.
Ook thuis voel ik elke dag de kracht van verbondenheid. Ik ben vader van drie kinderen, met wie ik samen door het leven leer bewegen – ook in hoe het soms onverwacht verandert. En sinds enkele jaren vorm ik met Katrien een warm, nieuw gezin. Zij verloor haar man in een ongeval, en samen met haar drie kinderen bouwen we aan iets nieuws, met respect voor wat er was én ruimte voor wat nog mag groeien. Beide gezinnen maken mij tot wie ik ben. Ook dat besef voedt mijn werk: dat leven en dood altijd samen onderweg zijn.
Misschien zit je met vragen over hoe afscheid een plek kan krijgen in de publieke ruimte. Of zoek je manieren om met je team, je organisatie of je beleid dichter bij verlies en verbinding te komen.
We moeten niet alles weten of oplossen. Soms begint het met luisteren, verkennen, en het durven stilstaan.
Als je voelt dat ik iets voor jou kan betekenen, neem dan gerust contact op. Je bent welkom.